Wie zal het zeggen | Alexandra Cool

Portretten van beelden als krijttekeningen op beregende straatstenen. Beelden van mensen die elke dag met mist omgaan. Erin verdwijnen, er weer uittreden. Voor even.

Onnoemelijk zacht portretteerde Alexandra Cool mensen met dementie en trok daarbij een ragfijne draad tussen hun wereld en de onze. Niet rechtstreeks: ze boetseerde eerst beelden uit klei, nadien gaf ze de gipsen afgietsels een broze waslaag. De omweg is veelzeggend, want rechtstreekse communicatie is vaak pijnlijk onmogelijk geworden. Dat betekent echter niet dat er dan maar gezwegen moet worden, integendeel.

Tevens koos Alexandra Cool gedichten en poëtisch proza die tonen hoe ontroerend mooi, droevig en waarachtig het is om te spreken over wat er gebeurt als de woorden stokken.

Mirjam Devriendt fotografeerde de boetseerworkshop die Alexandra Cool organiseerde in verschillende woonzorgcentra.

Dit kunstzinnig boek is eveneens een aanrader als mooi relatiegeschenk.

Knipsel

moedertaal

gisteren zal het regenen, zegt ze,
en ik volg haar blik naar buiten
door het raam.
ik knik.

zolang tijd een afspraak is
klinkt het vanzelfsprekend:
gisteren zal het regenen.

ook voor mij
voortaan, ik leer opnieuw
mijn moedertaal.

vandaag kijken we naar
wat haar laatste voorjaar worden zal.
morgen scheen de zon.

Guido De Bruyn
Uit: Blakte
Uitgeverij P, Leuven, 2014

Over de auteur
Alexandra Cool (1961) is beeldhouwster en fotografe. Zij werkte als kunstenaar in Carrara, New York, Brussel en Corsica. Sinds 2003 woont en werkt ze in Villa Hellebosch te Vollezele. Haar werk heeft het onzichtbare als thema